ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ
«ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»
Ρεσιτάλ Αυτοσχεδιασμού στο Πιάνο από τον Γώργο Ψυχογιό
Το Σάββατο 9 Αυγούστου 2008, στις 9 το βράδυ, οι φίλοι της μουσικής θα παρακολουθήσουν στο “Μέγαρο Γκύζη” ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού στο πιάνο από τον Γιώργο Ψυχογιό, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Μεγάρου Γκύζη 2008.
… από την κλασική μουσική ως την jazz …
Ο συνθέτης – αυτοσχεδιαστής Γιώργος Ψυχογιός, ένας από τους κορυφαίους πιανίστες (και ακορντεονίστες), με εντυπωσιακή δεξιοτεχνία και φαντασμαγορική ικανότητα αυτοσχεδιασμού, θα παρουσιάσει ένα πρωτότυπο όσο και μοναδικό ρεσιτάλ πιάνου εντελώς αυτοσχεδιαστικό. Γιατί κάθε ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού του πιανίστα-συνθέτη Γιώργου Ψυχογιού είναι μοναδικό και δεν μπορεί να επαναληφθεί. Και αυτό γιατί στα ρεσιτάλ του Γ.Ψ. ο μόνος δρόμος που τον οδηγεί είναι ο δρόμος της καρδιάς, του μυαλού και της ψυχής, όπως αυτά εκφράζονται μέσα από το ιδιαίτερο και εκρηκτικό ταμπεραμέντο του νέου πιανίστα.
Ας αφήσουμε λοιπόν την καρδιά και το μυαλό μας ανοιχτά και ας ακολουθήσουμε τον Γιώργο Ψυχογιό στο ταξίδι που μας προτείνει. Ποιός ξέρει; Μπορεί να μας οδηγήσει σε μονοπάτια εξερεύνησης και ψυχικής ανάτασης, που τόσο τα έχουμε ανάγκη στους φρενήρεις ρυθμούς της σύγχρονης ζωής μας.
Το ρεσιτάλ χωρίζεται σε δύο μέρη με ένα 15λεπτο διάλειμμα ανάμεσά τους.
Α΄μέρος: « …λυρικά και ευαίσθητα απευθείας μέσα από τη ψυχή ! »
Β΄μέρος: « …ψάχνοντας βαθιά εντός μας μέσα στο σύμπαν ! »
ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ, πιανίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής
Ο διάσημος πιανίστας–αυτοσχεδιαστής–συνθέτης Keith Jarett έχει πει για τον Γιώργο Ψυχογιό :
“A great pianist and composer!
Yiorgos’ improvisation is an incredible gift of God!
An absolute surprise to me”
Ο Γιώργος Ψυχογιός, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970, άρχισε τη μελέτη του στο ακορντεόν στην ηλικία των 14 ετών στο «Ελληνικό Ωδείο», δίπλα στην κα Τσεκούρα-Καραγιαννίδου, όπου και απoφοίτησε το 1987 αποσπώντας Πτυχίο με Άριστα Παμψηφεί και Διάκριση. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο με τη Σολίστ Αγαθή Λεϊμονή και τελείωσε τη φοίτησή του δίπλα στον Γεράσιμο Κάκαλη, αποσπώντας δίπλωμα σολίστ πιάνου με Άριστα παμψηφεί – Α’ Βραβείο και Εύφημο Μνεία εξαιρετικής ιδιοφυίας.
Ο Γιώργος συνέχισε τις σπουδές του στα ανώτερα θεωρητικά της μουσικής με τον συνθέτη και πιανίστα Μάνο Σκαρβέλη. Έχει επίσης παρακολουθήσει σεμινάρια σύγχρονης μουσικής ανάλυσης και σημειογραφίας, διεύθυνση ορχήστρας και έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια πιάνου και μουσικής δωματίου με διακεκριμένους ξένους πιανίστες (Oxana Yablonskaya, Ellen Traganas, Lev Vlanskeko, Duo Ganev, Vovka Ashkenazy).
Ο Γιώργος Ψυχογιός ήταν ο μόνος Έλληνας Συνθέτης, μαζί με τον μεγάλο μας Μίκη Θεοδωράκη, που συμμετείχε στην 10η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής «La Biennale di Venezia” με το συμφωνικό έργο “MEDUSSA – Μια μουσική του Αιγαίου”, φιλοξενούμενος στην επίσημη έκδοση της Ελληνικής Συμμετοχής του ΥΠ.ΠΟ.
Ο Γιώργος παράλληλα με την πιανιστική του καριέρα γύρω από το χώρο της κλασικής μουσικής εξασκεί με διακρίσεις την τέχνη της Jazz και του αυτοσχεδιασμού. Επίσης, είναι καθηγητής πιάνου για έντεκα συνεχή έτη σε ωδεία και μουσικές σχολές. Έχει δημιουργήσει και διευθύνει από το 1998 την Ορχήστρα και Χορωδία των φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από ο 2004 είναι συνεργάτης του Μίμη Πλέσσα και εμφανίζεται μαζί του σε κορυφαίες διοργανώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Γιώργος Ψυχογιός έχει δώσει αρκετά ρεσιτάλ αυτοσχεδιασμού στο πιάνο στην Ελλάδα με ιδιαίτερη αναγνώριση από κριτικούς και κοινό, ενώ προετοιμάζει τη συμμετοχή του σε κορυφαία Φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για το 2008.
Το συνθετικό έργο του Γ. Ψυχογιού είναι πλούσιο και με πολλές διακρίσεις.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ:
· Το 1993 εκτελέσθηκε σε παγκόσμια πρώτη το έργο του για έγχορδα και πιάνο ‘Θάλασσα από Μώβ’.
· Το 1994 συμμετείχε στον παγκόσμιο διαγωνισμό για νέους συνθέτες «Enseble Modern du Montreal» του Καναδά και απέσπασε τη Β΄ Εύφημο Μνεία ανάμεσα σε 130 υποψηφίους.
· Το 1995 έγραψε το πρώτο κονσέρτο για βιολί και ορχήστρα, «Ο θάνατος του Tango», για ακορντεόν και μικρό σύνολο πνευστών – κρουστών, εγχόρδων και κλασικής κιθάρας.
· Το 1999 παίχθηκε στο “Παλλάς” το συμφωνικό έργο του με τίτλο “Μέδουσα” από τη σύγχρονη ορχήστρα της ΕΡΤ.
· Με αυτή την παρτιτούρα συμμετείχε και τιμήθηκε στην 10η Μπιενάλε της Βενετίας (2006), ως ο μοναδικός Έλληνας Συνθέτης, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη.
· Το 2001 ηχογραφήθηκε από τη σύγχρονη Ορχήστρα της ΕΡΤ το έργο του “Βαθύ Μπλε”, για πιάνο και έγχορδα.
· Το 2004 ηχογραφήθηκε το έργο “Ecuador” για έγχορδα και το “Βαθύ Μπλε Νο 2”, από τη Σύγχρονη Ορχήστρα της ΕΡΤ.
· Το 2004 εκδόθηκε σε πανελλήνια πρώτη έκδοση μέρος των έργων του Γιώργου Ψυχογιού, αποκλειστικά από το μουσικό οίκο Μ. Νικολαίδης.
· Το 2004 συνέθεσε και ηχογράφησε την πρώτη του δουλειά για Jazz Trio “Changing”.
· Στα τέλη του 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο του CD με οκτώ δικές του συνθέσεις, μία του P. Simon και μία του J. Mercer με τον τίτλο “Resurrection … a jazz sensation”, το οποίο έχει ήδη λάβει εκπληκτικές κριτικές (βλ. αναλυτικά παρακάτω).
· Τον Δεκέμβριο του 2007 κυκλοφόρησε το δεύτερο CD του με τίτλο “Love Obsession … a jazz sensation 2”. Στο CD συμμετέχουν σολίστες μουσικοί, η χορωδία του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών, η Νατάσσα Μποφίλιου που ερμηνεύει μοναδικά το τραγούδι του Τάκη Μωράκη “Τι ειν’ αυτό που το λένε αγάπη” και ο Μίμης Πλέσσας, σε ένα κομμάτι δικό του, ενορχηστρωμένο για δύο πιάνα (βλ.αναλυτικά παρακάτω).
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ:
· “Manos for Astor” για ακορντεόν και ορχήστρα εγχόρδων (2000).
· “H παράξενη αγάπη μιας λεύκας και ενός αλόγου” για πιάνο και μικρή ορχήστρα (1999).
· “H πάλη για βιολί” για πιάνο και αφηγητή (2003).
· “Ecuador” για ορχήστρα εγχόρδων (2003).
Yiorgos Psihogios: “Resurrection … a jazz sensation” (Δεκ. 2006)
Το CD περιέχει 10 ορχηστρικά κομμάτια, τα 8 είναι συνθέσεις του Γιώργου Ψυχογιού, που συστήνεται στο κοινό ως νέος συνθέτης, ενορχηστρωτής, αλλά και δεξιοτέχνης σολίστας στο πιάνο και στο ακορντεόν, ένα είναι του P. Simon και ένα του J. Mercer.
Ο καλλιτέχνης (με σπουδές μουσικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με τους καλύτερους δασκάλους και μαέστρους κλασικής μουσικής και με διεθνείς διακρίσεις) επιχειρεί στο πρώτο του c.d. να συνδυάσει τις γνώσεις του στην κλασική μουσική, με την αγάπη του για τη Jazz και τον Αυτοσχεδιασμό. Και το πετυχαίνει με πολύ αρμονικό τρόπο, με μελωδίες που αναλύονται αυτοσχεδιαστικά, χωρίς να τον παρασέρνουν σε βαρετές για τον ακροατή μουσικές φόρμες και αναδεικνύουν τη δυναμική συναισθηματική του έκφραση, που πηγάζει από την κλασική του παιδεία και αποκαλύπτει την τεχνική του κατάρτιση και το πόσο κατέχει την έννοια του Αυτοσχεδιασμού και της Jazz μουσικής.
Οι εναλλαγές των ρυθμικών στοιχείων στα κομμάτια, προσθέτουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τελικό αποτέλεσμα και κρατούν αμείωτο το μουσικό ενδιαφέρον του ακροατή.
Παίζουν οι μουσικοί:
Γιώργος Ψυχογιός : πιάνο, ακορντεόν
Αλέξανδρος Τσάμης : τύμπανα, κρουστά
Νίκος Χατζόπουλος : ηλ. Κοντραμπάσο
Γιώργος Ξανθάκος : τενόρο σαξόφωνο
Roland Hofmann : ακουστική, νάιλον και κλασική κιθάρα
Σώλης Μπαρκής : κρουστά
και το Κουαρτέτο εγχόρδων “Resurrection”
Μουσική – Ενορχήστρωση: Γιώργος Ψυχογιός
Yiorgos Psihogios: “Love Obsession … a jazz sensation 2” (Δεκ. 2007)
Ο συνθέτης, πιανίστας και ακορντεονίστας Γιώργος Ψυχογιός παρουσιάζει το δεύτερο CD του. Το CD περιέχει 11 ορχηστρικά κομμάτια, 7 συνθέσεις του Γιώργου Ψυχογιού, 2 συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα, αλλά και διασκευές στις συνθέσεις των κουβανών συνθετών Louis Channiveky και Mario Flores, καθώς και μια διασκευή στο τραγούδι “Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη” του Τάκη Μωράκη, από τη γνωστή ταινία “Boy on a Dolphin», το ερμηνεύει αισθαντικά η Νατάσσα Μποφίλιου.
Ο καλλιτέχνης, στο δεύτερο του album, επιστρέφει πιο ώριμος και με μια εσωτερική – μελαγχολική διάθεση και πραγματεύεται με τις συνθέσεις του και με τις ενορχηστρώσεις – διασκευές, την αγάπη και τον έρωτα μέσα από μια ποιητική ματιά, έχοντας μαζί του αυτή τη φορά σπουδαίους σολίστες από τον χώρο της jazz και της κλασικής μουσικής.
Η ζωντανή ηχογράφηση έγινε στην αίθουσα συναυλιών του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών.
Ο συνθέτης Μίμης Πλέσσας αυτοσχεδίασε μαζί με τον Γιώργο Ψυχογιό σε δύο πιάνα πάνω στο βραβευμένο του θέμα “Theme A”, σφραγίζοντας με την ερμηνεία του τη φιλία και τη βαθιά εκτίμηση που τρέφουν ο ένας καλλιτέχνης για τον άλλον.
Παίζουν οι μουσικοί:
Γιώργος Ψυχογιός: πιάνο – ακορντεόν
Χρήστος Ασωνίτης: drums – κρουστά
Κώστας Κωνσταντίνου: κοντραμπάσο – ηλεκτρικό μπάσο
Λευκή Κολοβού: τσέλο
Μιχάλης Ρούσσος: βιολί – άλτο & σοπράνο sax – recorders
Μάκης Τσελέντης: hammond organ
Νατάσσα Μποφίλιου: φωνή
Μίμης Πλέσσας: πιάνο
Ενορχήστρωση – Διεύθυνση Ορχήστρας: Γιώργος Ψυχογιός
Συμμετέχει η χορωδία του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών – Μαέστρος Νίκος Καρυώτης
Παραγωγή: Artway – Technotropon / Music Artisans, Κυκλοφορία: Universal
ΚΡΙΤΙΚΕΣ : CD “Resurrection … a jazz sensation”
Ένας δίσκος λίγες λέξεις
Λέω να σου «συστήσω» τον Γιώργο Ψυχογιό μέσα από τα λόγια του Keith Jarett . Είπε λοιπόν ο κύριος Jarett για τον κύριο Ψυχογιό: «A great pianist and composer! George´s improvisation is an incredible gift of God! An absolute surprise to me». Μπορεί στην Ελλάδα τον Γιώργο Ψυχογιό να τον ξέρουν λίγοι και «εκλεκτοί» (κι ακόμα λιγότεροι να μιλάνε γι´ αυτόν), οι ξένοι μεγάλοι καλλιτέχνες όμως ποτέ δεν τσιγκουνεύονται τις λέξεις τους όταν αναφέρονται σε άξιους συναδέλφους τους.
Πάμε τώρα στο παρόν ηχογράφημα το οποίο, καταρχάς, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ως επιλογή κομματιών. Από το «Scarborough Fair» του Paul Simon, μέχρι μία σύνθεση εμπνευσμένη από τον Μότσαρτ, άλλη μία εμπνευσμένη από τον Maurice Ravel, πολλές «αναφορές» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της λόγιας μουσικής (ο Ψυχογιός φαίνεται πως στην καρδιά του έχει φυλαγμένους όλους τους πολύ μεγάλους δημιουργούς που αγαπάει από τον Μπετόβεν, μέχρι τον Satie κι από τον Piazolla μέχρι ..πίσω στον Μότσαρτ).
Για να σου πω πόσο κομψή, ακριβή, «καλοπατημένη» και τρυφερή είναι η μουσική που ακούω, σε αφήνω να φανταστείς τα θαυμαστικά που αφήνει πίσω του το πιάνο που παίζει ο Γιώργος Ψυχογιός και το πέταγμα της ψυχής που διεγείρει σε κάποια σημεία των συνθέσεών του.
Πρόσεξα πολλά (όλα για την ακρίβεια) αλλά εκείνη η εισαγωγή του «Tristeza» με.. πέθανε. Για να μην πω τι μου έκανε το ακορντεόν, και το σαξόφωνο στο κομμάτι του «One love for Mozart».
CD το οποίο έχει συνάψει … μία ερωτική σχέση εντός της κλασικής μουσικής με τον αυτοσχεδιασμό και τη jazz.
Γεωργία Λαιμού, 4.1.2007, www.e-go.gr
Ο άγνωστος προς εμάς αλλά σπουδαγμένος και βραβευμένος, όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου πιανίστας/ ακορντεονίστας Γιώργος Ψυχογιός εισέρχεται στα της εγχώριας τζαζ, με ένα άλμπουμ που μπορεί να μην κομίζει κάτι καινούριο (όχι ότι θα έπρεπε δηλαδή) ή, εν πάση περιπτώσει, κάτι που να μας αποκαλύπτει ότι ηχογραφήθηκε στην Ελλάδα (θα μπορούσε να συνέβαινε ενδεχομένως), μας δίδει όμως την ευκαιρία και να τον γνωρίσουμε, αλλά και να εκτιμήσουμε θετικώς εκείνο που φαίνεται να τον ενδιαφέρει. Τι είναι αυτό; Μια συνύπαρξη της λεγόμενης κλασικής και της jazz-αυτοσχεδιαστικής, έτσι όπως εκείνες επικοινωνούν από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ο Ψυχογιός στηριγμένος βασικά σε δικές του συνθέσεις (το παραδοσιακό «Scarborough fair», όπως και μια σύνθεση του Johnny Mercer δεν αλλάζουν τα πράγματα) και ακόμη στη συνεισφορά ενός γυμνασμένου γκρουπ (Αλέξανδρος Τσάμης ντραμς, κρουστά, Νίκος Χατζόπουλος μπάσο, Γιώργος Ξανθάκος τενόρο, Roland Hofmann κιθάρες, Σόλης Μπαρκή κρουστά) καθώς και ενός κουαρτέτου εγχόρδων, δημιουργεί έναν ελεύθερο χώρο, εντός του οποίου «κοντράρεται» η πιανιστική αφηγηματικότητα τύπου Keith Jarrett, με τις latin, oriental, ρομαντικές ή όποιες άλλες αναφορές. Το αποτέλεσμα είναι άψογο, φανερώνοντας, πρώτον, πως έχουμε να κάνουμε με έναν ολοκληρωμένο μουσικό- το οποίο μπορεί να μην τον ενδιαφέρει η «έκπληξη», αλλά η ανάγκη του να είναι «τέλειος» (why not?)- και, δεύτερον, πως, και στην Ελλάδα, μπορεί να παραχθούν δουλειές που να μην είναι «ελληνικές», αλλά να έχουν κάποιο πιστοποιητικό γνησιότητας.
Φώντας Τρούσας, Jazz & Τζαζ, Μάρτιος 2007
Πρόκειται για την πρώτη δισκογραφική κατάθεση του δεξιοτέχνη του πιάνου και του ακορντεόν Γιώργου Ψυχογιού που υπογράφει τη σύνθεση και την ενορχήστρωση στα οκτώ από τα δέκα ορχηστικά θέματα του δίσκου. Τον συνοδεύουν οι Αλέξανδρος Τσάμης (τύμπανα, κρουστά), Νίκος Χατζόπουλος (ηλεκτρικό μπάσο), Γιώργος Ξανθάκος (τενόρο σαξόφωνο), Ronald Hofmann (ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα), και Σόλης Μπαρκής (κρουστά). Οι τζαζ συνθέσεις του Ψυχογιού ευφάνταστες μελωδικότατες, εύγλωττες και κάθε άλλο παρά βαρετές συνομιλίες του ίδιου με την τέχνη του, όπως συχνά συμβαίνει με τους Έλληνες τζαζίστες. Οι ενορχηστρώσεις του επίσης, είναι κάθε άλλο παρά αβασάνιστες. Οι λάτρεις του είδους οφείλουν να ζητήσουν να ακούσουν το δίσκο!
Περιοδικό: Ήχος και Εικόνα, τεύχος Μαρτίου 2007
Ο αυτοσχεδιασμός στην τέχνη πολλές φορές θυμίζει τη σπάνια επαφή του πιστού με κάποια ανώτερη οντότητα. Έκσταση και μια μορφή επικοινωνίας που δεν υπακούει σε κώδικες και δεδομένα επιτυγχάνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Με όχημα ένα μουσικό όργανο και αρχή ένα μοτίβο, ο αυτοσχεδιασμός μπορεί να οδηγήσει σε δρόμους άγνωστους, να καταδείξει μουσική ιδιοφυΐα όπως και να φανερώσει την απουσία αληθινού ταλέντου. Όλοι οι μεγάλοι μουσικοί της τζαζ επιχείρησαν να αναμετρηθούν (με τη μουσική, το όργανό τους, τους προκατόχους τους) με αυτοσχεδιαστική διάθεση πάνω σε γνωστά και καλλιτεχνικά θέματα.
Κάπως έτσι ξεκινάει και η δουλειά του Γιώργου Ψυχογιού, ενός νέου συνθέτη, ενορχηστρωτή και δεξιοτέχνη σολίστα στο πιάνο και στο ακορντεόν. Με ένα πολύ γνωστό παραδοσιακό κομμάτι, το «Scarborough fair» (που το 1966 διασκεύασε και ο Paul Simon με τον Art Garfunkel), ο συνθέτης κάνει από την αρχή τις προθέσεις και τις διαθέσεις του. Και αυτές συνίστανται στο να μας παρουσιάσει μουσικές άρτια παιγμένες και μελωδίες μπλεγμένες με αυτοσχεδιαστικούς μονολόγους. Το πιάνο συνομιλεί με τα κρουστά και τα τύμπανα, η εξαιρετική – μελωδική γραμμή της κιθάρας στο Forever friends ταξιδεύει πάνω στο rhythm section. Όλοι οι σπουδαίοι πιανίστες και συνθέτες της τζαζ βρίσκονται εδώ. Από τον Art Tatum και τον Duke Elligton μέχρι τον Erroll Garner και τον Deal Evans. Μαζί και η κλασική παιδεία του Γιώργου Ψυχογιού. Το CD περιλαμβάνει, εκτός από το «Scarborough fair» και το «Beautiful love» του Johnny Mercer, οκτώ συνθέσεις του Ψυχογιού κατανεμημένες και αφιερωμένες ισόποσα στο πιάνο, στο ακορντεόν, στην κιθάρα και στο σαξόφωνο.
Τα μεγάλα τζαζ φεστιβάλ έχουν αρχίσει και τον ανακαλύπτουν. Σειρά σας !
Κώστας Αγοραστός, ΔΙΦΩΝΟ, Ιούλιος 2007
ΚΡΙΤΙΚΕΣ: CD “Love Obsession … a jazz sensation 2”
Δεύτερη επιτυχημένη «επίσκεψη» του Γιώργου Ψυχογιού στη δισκογραφία, μετά το περσινό – και αρκετά πετυχημένο από ό,τι φαίνεται – album του “Resurrection … a Jazz Sensation”, με το οποίο ντεμπούταρε στη δισκογραφία, συστηνόμενος ευρύτερα τόσο ως πιανίστας, όσο και ως δημιουργός και ενορχηστρωτής.
Ο Γιώργος Ψυχογιός είναι ένας εξαιρετικά καταρτισμένος μουσικός με πολλές περγαμηνές, ο οποίος – σε αντίθεση με πολλούς βιρτουόζους συναδέλφους του – έχει επίγνωση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος πάνω στη μουσική δημιουργία: ότι το τεχνικώς άρτιο δεν συνεπάγεται αυτόματα πως θα είναι και αισθητικώς όμορφο. Με μότο του λοιπόν το «Καρδιά και μυαλό ενάντια στην τεχνική επίδειξη» μας παραδίδει ένα album πρωτότυπων δικών του συνθέσεων και αρκετών διασκευών, το οποίο ξεχωρίζει πρωτίστως για τον συναισθηματικό του πλούτο.
Ο Ψυχογιός προέρχεται βασικά από τον χώρο της κλασικής μουσικής, παντρεύει όμως με μεγάλη δεξιοτεχνία τις καταβολές του με την αγάπη του για την jazz και τον αυτοσχεδιασμό. Έχουμε συχνά δει τι μπορεί να προσφέρει ένας βιρτουόζος μουσικός όταν τον αφήσεις ελεύθερο μέσα σε μια δεδομένα σημαντική σύνθεση και ο Ψυχογιός σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό στις διασκευές του στο εν λόγω album. Παραγματοποιεί δηλαδή μια καταπληκτική ανάγνωση στο “Bossa Cubana” του Κουβανού συνθέτη Luís Chaniveky, αναδεικνύει κρυμμένες συναισθηματικές πτυχές του “Me Voy” του Mario Flores και κάνει ένα όμορφο ντουέτο με τον Μίμη Πλέσσα στη σύνθεση του τελευταίου “Theme A”. Αλλά το κορυφαίο του επίτευγμα είναι η διασκευή στο “Τι Είναι Αυτό Που Το Λένε Αγάπη” των Τάκη Μωράκη – Γιάννη Φερμάνογλου, που είχε πρωτοακουστεί στην ταινία “Το Παιδί Και Το Δελφίνι” (1957), τραγουδισμένο από τη Sophia Loren και τον Τώνη Μαρούδα. Μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της διασκευής παίζει όμως και η τραγουδίστριά της, Νατάσσα Μποφίλιου, προσφέροντας μια λαμπερή και αισθαντική ερμηνεία, με «τσανακλιδικές» αποχρώσεις.
Χάρης Συμβουλίδης, 12.2.2008, www.avopolis.gr
Το δεύτερο CD του εξαιρετικού πιανίστα και ακορντεονίστα Γιώργου Ψυχογιού έρχεται για να μας ανοίξει τα αυτιά και να μας κλείσει τα μάτια. Σε πολλούς πιθανόν να κλείσει και τα στόματα. Έντεκα μουσικά θέματα και ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκαν στην αίθουσα συναυλιών του Ελληνικού Ωδείου και είναι σαν να βγήκαν από ατελείωτες ηχογράφησης σε στούντιο. Από την αρχή σου δημιουργεί μια ατμόσφαιρα πάθους και ερωτικών συνειρμών με ήχους αμιγώς τζαζ. Πιο αναλυτικά τώρα…
Από τα έντεκα μουσικά θέματα που ακούγονται στο CD, τα επτά είναι δικά του, τα δύο είναι συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα, με το γνώριμο ύφος του συνθέτη και τα άλλα δύο διασκευές στις συνθέσεις των Κουβανών Louis Channiveky και Mario Flores. Μια ιδιαίτερη στάση χρειάζεται σίγουρα η ερμηνεία της Νατάσσας Μποφίλιου στο μοναδικό τραγούδι του δίσκου. Πρόκειται για τη διασκευή του τραγουδιού του Τάκη Μωράκη “Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη”, που ακουγόταν στην ταινία “Boy on a Dolphin”. Γενικά, τα γρήγορα κομμάτια είναι εκείνα που ξεχωρίζουν και ακούγονται πάρα πολύ ευχάριστα με το πιάνο να δεσπόζει στα περισσότερα από αυτά.
Μιχάλης Γελασάκης, ΔΙΦΩΝΟ, Ιανουάριος 2008
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Γιώργος Ψυχογιός : «Δεν υπάρχουν τείχη μεταξύ κλασικής και τζαζ»
Μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες του 2007 είναι το cd του Γιώργου Ψυχογιού «Resurrection, a jazz sensation» (Polytropon και Artway – Τεχνότροπον). Περιέχει δέκα ορχηστρικά κομμάτια, οκτώ του ίδιου του συνθέτη -ο οποίος είναι επίσης ο ενορχηστρωτής και ο σολίστας στο πιάνο και το ακορντεόν- και δύο διασκευασμένα θέματα, ένα του P. Simon και ένα του J. Mercer.
Γιώργος Ψυχογιός, με σπουδές κλασικής μουσικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, επιχειρεί στην πρώτη του αυτή δουλειά να συνδυάσει τις γνώσεις του στην κλασική μουσική με την αγάπη του για την τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό. Το πετυχαίνει με εξαιρετικό και πολύ αρμονικό τρόπο, με μελωδίες που αναλύονται αυτοσχεδιαστικά, χωρίς να τον παρασέρνουν σε βαρετές για τον ακροατή μουσικές φόρμες, και οι οποίες καταδεικνύουν τη δυναμική συναισθηματική του έκφραση. Οι εναλλαγές των ρυθμικών στοιχείων στα κομμάτια προσθέτουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τελικό αποτέλεσμα.
Γιατί να προσέξουμε την περίπτωση του Γιώργου Ψυχογιού; Πρώτον, γιατί ο διάσημος πιανίστας, αυτοσχεδιαστής και συνθέτης Keith Jarett έχει πει για τον συμπατριώτη μας: «Πρόκειται για έναν μεγάλο πιανίστα και συνθέτη! Η ικανότητα του Γιώργου στον αυτοσχεδιασμό είναι ένα απίστευτο δώρο Θεού! Στην κυριολεξία μ’ έχει εντυπωσιάσει». Δεύτερον, γιατί έχει λάβει τη δεύτερη θέση (Β’ εύφημο μνεία) ανάμεσα σε 130 υποψηφίους στον παγκόσμιο διαγωνισμό για νέους συνθέτες «Ensemble Modern de Montreal», που πραγματοποιείται στον Καναδά. Τρίτον, γιατί ο Γιώργος Ψυχογιός ήταν ο μόνος Έλληνας συνθέτης, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη, που συμμετείχε στη 10η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής «La Biennale di Venezia» με το συμφωνικό έργο «Medussa – Μια μουσική του Αιγαίου», φιλοξενούμενος στην επίσημη έκδοση της ελληνικής συμμετοχής του υπουργείου Πολιτισμού. Τέλος, να αναφέρουμε πως έργα του Γιώργου Ψυχογιού έχουν ηχογραφηθεί και παίζονται από τη Σύγχρονη Ορχήστρα της ΕΡΤ.
Ποιος είναι ο βασικός άξονας του «Resurrection»; Ένας είναι ο βασικός άξονας και η δυναμική της μουσικής αίσθησης του άλμπουμ: η ελεύθερη και αυθόρμητη έκφραση της μουσικής τέχνης, η επιθυμία για επικοινωνία και -γιατί όχι;- η ταύτιση της μουσικής ψυχής του καλλιτέχνη με το κοινό του.
Με ποιους τρόπους εξισορροπείτε και εμπλέκετε τις γνώσεις της κλασικής μουσικής με την τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό; Η κλασική μουσική και τα «δώρα» των σπουδαίων κλασικών συνθετών είναι, πιστεύω, η απαραίτητη παρακαταθήκη και τα απαραίτητα εφόδια στη φαρέτρα του νέου σολίστα και δημιουργού. Προσπάθησα στον πρώτο μου δίσκο να δείξω στον ακροατή ότι δεν υπάρχουν όρια και σύνορα, αλλά ούτε και τείχη ανάμεσα στις μουσικές κουλτούρες και μεταξύ των ιδιωμάτων, στην περίπτωσή μας μεταξύ κλασικής και τζαζ μουσικής. Απλά άφησα τον εαυτό μου να λειτουργήσει με απλότητα, ψυχική ηρεμία αλλά και απόλυτη αυστηρότητα (πιστέψτε με!) στο υλικό του. Πηγαίνοντας με αληθινή αφοσίωση στη θέση του ακροατή και ανοίγοντας από εκεί την καρδιά μου ως συνθέτη.
Ποιο είναι το κύριο ζητούμενο αυτής της πρώτης δισκογραφίας σας; Το «μότο» μου σ’ αυτό το άλμπουμ είναι: «Καρδιά και μυαλό ενάντια στην τεχνική επίδειξη!». Μουσική αλήθεια για τον κάθε ακροατή με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτή διάθεση!
Ποια υπήρξε η έμπνευση των οκτώ πρωτότυπων συνθέσεων και γιατί συμπεριλάβατε και τις δύο συγκεκριμένες διασκευές; Τα συγκεκριμένα κομμάτια είναι από τα πιο αγαπημένα μου θέματα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων. Οπότε, αναπόφευκτη η σύνδεση με εκείνα τα χρόνια… Οι άλλες συνθέσεις λειτούργησαν ως κατάθεση ψυχής πρώτα από όλα στο πιάνο, το όργανο που αγαπώ και θαυμάζω τόσο πολύ για την πολυπραγμοσύνη του. Δεν σας κρύβω ότι είναι προσωπική εξομολόγηση και κρυφοκοίταγμα στο μουσικό ημερολόγιο της ζωής μου.
Ποιοι άλλοι συνέβαλαν στην πραγμάτωση του δίσκου; Οι καλλιτέχνες που παίζουν μαζί μου είναι εξαιρετικοί σολίστες και πάνω από όλα φίλοι μου. Συγκεκριμένα είναι ο Νίκος Χατζόπουλος (ηλεκτρικό κοντραμπάσο), ο Αλέξανδρος Τσάμης (τύμπανα, κρουστά), ο Γιώργος Ξανθάκος (τενόρο σαξόφωνο), ο Σώλης Μπαρκής (κρουστά) και ο Rolland Hofmann (ακουστική, κλασική, νάιλον κιθάρα). Παράλληλα υπάρχει και το Κουαρτέτο Εγχόρδων «Resurrection», με δύο βιολιά, βιόλα και τσέλο.
Με ποιον τρόπο δουλέψατε μέχρι την ολοκλήρωσή του; Ο δίσκος ήταν αποτέλεσμα αυθόρμητου παιξίματος αλλά και εξαντλητικών δοκιμών. Όχι από τελειοθηρική ανάγκη αλλά από αυθεντική απόλαυση ομαδικού παιξίματος.
Πιστεύετε πως τόσο η κλασική μουσική όσο και η τζαζ απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο; Μπορεί αυτό με κάποιους τρόπους να διευρυνθεί; Κάποιος που δεν είχε ποτέ του μια πρώτη επαφή με τις δύο μουσικές τέχνες-«ογκόλιθους», είτε με την καρδιά του είτε με το μυαλό του, δεν πιστεύω ότι μπορεί να φτάσει στην ουσία τους, πέρα από κάποια πολύ επιδερμική προσέγγιση. Όμως αυτό μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει και να κατακτηθεί, αν κλείσουμε τα αυτιά μας στα κάθε λογής «σκουπίδια» που μας βομβαρδίζουν και ανοίξουμε την καρδιά μας και μόνο αυτήν σε οτιδήποτε «από ψυχής» και «αληθινό».
Μας συστήνεστε συγχρόνως ως συνθέτης, ενορχηστρωτής αλλά και δεξιοτέχνης σολίστας. Πιστεύετε γενικότερα προς ένα ολοκληρωμένο μοντέλο δημιουργού; Πιστεύω σε ένα ολοκληρωμένο μοντέλο «ανθρώπου-καλλιτέχνη-δημιουργού» πάνω από όλα. Καμία τέχνη δεν μπορεί να συγκριθεί με την «ανθρωπιά», ούτε με ένα από καρδιάς χαμόγελο!
Σκοπεύετε κάποια στιγμή να παρουσιάσετε αυτή τη δουλειά σας στη Θεσσαλονίκη; Φυσικά και είναι μέσα στα σχέδιά μου, όπως και της δισκογραφικής μου εταιρείας, της Artway, που είναι και η διοργανώτρια των συναυλιών μου. Άλλωστε η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που λατρεύω και μετανιώνω φριχτά κάθε φορά που αναγκάζομαι να την εγκαταλείψω και να επιστρέψω στην Αθήνα…
Συνέντευξη: Θανάσης Γωγάδης
Εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»
Θεσσαλονίκη, 30. 9. 2007
