ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Jazz Quartet

«Little Flowers» … of jazz

Ο Αντώνης Λαδόπουλος και το κουαρτέτο του θα δώσουν μία ξεχωριστή συναυλία jazz στα πλαίσια του Φεστιβάλ Μεγάρου Γκύζη 2008 στη Σαντορίνη. Θα παίξουν συνθέσεις του Αντώνη Λαδόπουλου αλλά και γνωστά jazz standards.

Αντώνης Λαδόπουλος, σαξόφωνο
Σάμι Αμίρης, πιάνο
Περικλής Τριβόλης, κοντραμπάσο
Γιάννης Σταυρόπουλος, ντραμς

ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, σαξόφωνο
Ο Αντώνης Λαδόπουλος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της ελληνικής jazz σκηνής. Γνωστός σαν ερμηνευτής αλλά και καθηγητής του jazz ιδιώματος, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει εμφανιστεί στους περισσότερους συναυλιακούς χώρους και σε πολλά φεστιβάλ ανά την Ελλάδα. Η μέχρι τώρα προσωπική του δισκογραφία απαρτίζεται από 4 CDs ενώ και η συμμετοχή του στην Ελληνική δισκογραφία είναι μεγάλη.

Ο Αντώνης Λαδόπουλος αποφοίτησε με Bachelor of Music (BM) από το φημισμένο William Paterson University of New Jersey, όπου και σπούδασε Σαξόφωνο Jazz Αυτοσχεδιασμό και Ενορχήστρωση. Στη συνέχεια έλαβε υποτροφία για Μεταπτυχιακές σπουδές στο Eastern Illinois University, απ’ όπου και αποφοίτησε με Master of Arts in Music (ΜΑ). Κατά τα έτη 1990 έως 1992 εργάστηκε σαν Βοηθός Καθηγητής (Teaching Assistant) στο Πανεπιστήμιο του Eastern Illinois, διδάσκοντας Σαξόφωνο και θεωρία της μουσικής στο προπαρασκευαστικό τμήμα του Πανεπιστημίου. Το 1991 κέρδισε βραβείο καλύτερης εκτέλεσης Σαξοφώνου στον διαγωνισμό «Notre Dame Jazz Festival» στις ΗΠΑ.

Στο διάστημα της παραμονής του στις ΗΠΑ, ο Αντώνης Λαδόπουλος συμμετείχε σε πολλά μουσικά σχήματα και έλαβε μέρος σε συναυλίες jazz σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της διεθνούς Jazz σκηνής όπως οι Rufus Reid, Clifford Jordan, Lee Konitz, Dave Liebman Dianne Schuur. Aπό το 1991 έως το 1992, ως μέλος του κουαρτέτου jazz του διάσημου πιανίστα Henry Butler, συμμετείχε σε πολλές συναυλίες στις Πολιτείες του Illinois, Maryland, Michigan και της Indiana.

Από το 1992 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Ιδρυτικό μέλος του Jazz Κουιντέτου Page One, έχει αποτελέσει ενεργό μέλος της ελληνικής jazz σκηνής και δισκογραφίας με αναρίθμητες εμφανίσεις σε Clubs και θέατρα αλλά και με έντονη συνθετική παρουσία. Έργα του έχουν ερμηνευτεί και ηχογραφηθεί από το jazz κουϊντέτο Page One, την Big Band της Eλληνικής Ραδιοφωνίας και του Δήμου Αθηναίων, καθώς και από το Κουαρτέτο Σαξοφώνων Αθήνας. Πολλές από τις εκτελέσεις των συνθέσεων του Αντώνη Λαδόπουλου έχουν βιντεοσκοπηθεί και προβληθεί από την ΕΤ1 και την ΝΕΤ μέσα από σειρές αφιερωμάτων στη σύγχρονη Jazz. Ο Α. Λαδόπουλος είναι μέλος της ΑΕΠΙ από το 1994, ενώ επί σειρά ετών συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες στον ελληνικό χώρο (Sony Μusic, Universal, EMI και FM Records). Έχει, επίσης, συμμετάσχει σε σωρεία ηχογραφήσεων του έντεχνου μουσικού χώρου, καθώς επίσης και στην παραγωγή DVD και βιντεοκλίπ.

Η μέχρι τώρα προσωπική του δισκογραφία στο χώρο της τζαζ περιλαμβάνει τα εξής:

– Antonis Ladopoulos Quartet: Little Flowers, 2006
– Antonis Ladopoulos Live at Muse Festival 2005
– Beyond the Blue, Page One, FM Records, 1995
– Page One, Utopia Records, 1994
– East Vision, Utopia Records, 1994

Το κουαρτέτο του Αντώνη Λαδόπουλου συμμετείχε στις συναυλιακές εκδηλώσεις για την Ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004.

Ο Αντώνης Λαδόπουλος είναι επίσης πτυχιούχος του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και συνιδρυτής από το 2001 του Μουσικού Ινστιτούτου Muse.gr το οποίο έχει επαναπροσδιορίσει τις σύγχρονες μουσικές σπουδές στη χώρα μας και προωθεί την ανεξάρτητη μουσική δημιουργία μέσα απο την δισκογραφική εταιρεία Muse.gr, καθώς και συνιδρυτής του Muse Festival, του φεστιβάλ που προέκυψε ως ανάγκη έκφρασης μέσα από την ίδια τη μουσική κοινότητα και προωθεί την Ελληνική καλλιτεχνική δημιουργία, αποτελώντας θεσμό και αναγκαία συνιστώσα για την προβολή των σύγχρονων μουσικών ρευμάτων στη χώρα μας.

Από 22 έως 25 Μαϊου 2008 ο Αντώνης Λαδόπουλος εμφανίζεται live στο HALF NOTE στην Αθήνα με το THREE GENERATIONS JAZZ TRIO. ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ (πιάνο), ΑΝΤΩΝΗΣ ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (σαξόφωνο), ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ (κιθάρα). Τρεις μουσικοί διαφορετικής γενιάς και προέλευσης με κοινή την αγάπη για το γνήσιο του αυτοσχεδιασμού. Τρεις μουσικοί που συναντιούνται με πειραματικό ήθος σ’ενα ιδιαίτερο επίπεδο εκτέλεσης και συγκινησιακού περιεχομένου που ειναι μπολιασμένο με την ελληνική μουσική παράδοση και την jazz. Μοιράζονται την ίδια σκηνή σε μια βραδιά μουσικής αφήγησης με πολλά χρώματα και αυτοσχεδιαζόμενες διασκευές αγαπημένων κομματιών, αφήνοντας την διαφορετικότητά τους να ανατροφοδοτεί τον μουσικό διάλογο. Με τη συμμετοχή της ΕΥΗΣ ΣΙΑΜΑΝΤΑ στα φωνητικά και του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΛΥΧΡΟΝΑΚΟΥ στα κρουστά.

«Δοκιμάσαμε και βάζοντας τα υλικά της γενιάς του ο καθένας φτιάξαμε μια αγκαλιά που ν’αντέχει και στα πιο διαφορετικά ακούσματα. Και τώρα είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε το Ravi Shankar με το σιτάρ του, τον Toots Thieleman με τη φυσαρμονικά του, τον Wynton Marsalis με την τρομπέτα του, μα και όποιον αληθινό μουσικό που με ένα καλάμι, μια χορδή η ένα τομάρι μπορεί να εκφράσει τη μουσική της ψυχής του», λέει ο Μίμης Πλέσσας.

ΣΑΜΙ ΑΜΙΡΗΣ, πιάνο
Ο Σάμι – Βασίλης Αμίρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αθήνα, με αντικείμενο τα θεμέλια των μαθηματικών, αλγορίθμους, πολυπλοκότητα και αλγοριθμική γραφοθεωρία. Παράλληλα, σπούδασε πιάνο με τον διεθνούς φήμης σολίστ και διευθυντή ορχήστρας κ. Δημήτρη Τουφεξή. Έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες και σεμινάρια, ως ενεργό μέλος ή ακροατής. Έχει κάνει μαθήματα σύνθεσης με τον Θεόδωρο Αντωνίου και τον Αθανάσιο Ζέρβα, και jazz πιάνου με τον διεθνούς φήμης jazz πιανίστα Mal Waldron.

Έχει υπάρξει ο βασικός πιανίστας της Big Band, του συνόλου σολίστ της Big Band και του συνόλου Σύγχρονης Μουσικής, όλα του Δήμου Αθηναίων, υπό τη διεύθυνση του Αθανασίου Ζέρβα. Έχει παίξει με την ορχήστρα «Improelectronics» πειραματικής ηλεκτρονικής μουσικής, καθώς και την Athens Jazz Orchestra, επίσης υπό τη διεύθυνση του Αθ. Ζέρβα.. Έχει παίξει σε πολύ σημαντικούς καλλιτεχνικούς χώρους, όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Μέγαρο Μουσικής Θεσ/νίκης, αίθουσα συναυλιών «Φίλιππος Νάκας», αίθουσα «Αθηνά» του Ωδείου Τέχνης, κτλ.

Έχει εμφανιστεί με την πλειοψηφία των σημαντικών μουσικών της jazz σκηνής των Αθηνών, αλλά και σημαντικούς μουσικούς του εξωτερικού, όπως τον διεθνούς φήμης τρομπετίστα Rex Richardson, καθώς και τον επίσης διεθνούς φήμης drummer Dom Famularo. Μάλιστα, στο 1ο Ελληνικό Drum Camp, στο οποίο συμμετείχε, μοιράστηκε τη σκηνή με τους Dom Famularo, Thomas Lang και Jeff Bowden.

Έχει εμφανιστεί με διάφορα μουσικά σχήματα, μικρά ή μεγάλα, ως sideman, όπως στο κουαρτέτο του Αντώνη Λαδόπουλου, του Γιώτη Κουρτσόγλου, κτλ., αλλά και ως co-leader, όπως το ντουέτο Energy, με τον Ζαχαρία Πινακουλάκη στα τύμπανα, το τρίο Cover Charge, με τον Ζ Πινακουλάκη και τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο στο μπάσο, κτλ. Έχει εμφανιστεί σε συναυλία-σεμινάριο στην αίθουσα «Φίλιππος Νάκας», με θέμα τη σύγχρονη jazz και jazz-fusion σκηνή, μαζί με τον Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλ. μπάσσο και τον Ζ. Πινακουλάκη στα τύμπανα. Με τον Γ. Κιουρτσόγλου έχει συνεργαστεί και δισκογραφικά, στον προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Hapopsis». Σήμερα, διατηρεί τη 10χρονη συνεργασία του με τον Ζαχαρία Πινακουλάκη.

Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος των «Nucleus», που αποτελείται από τους Γιάννη Σταυρόπουλο στα τύμπανα και τον Περικλή Τριβόλη στο κοντραμπάσο. Εκτός αυτών, έχει συνεργασίες με εξαιρετικά σημαντικούς μουσικούς της μουσικής σκηνής των Αθηνών.

Στο χώρο της διδασκαλίας, έχει στο ενεργητικό του αρκετές επιτυχίες. Ανθρωποι που μαθήτευσαν μαζί του σπουδάζουν ή έχουν αποφοιτήσει, σε προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό επίπεδο, από πανεπιστήμια του Εξωτερικού (Η.Π.Α., Μ. Βρετανία, Ολλανδία, κτλ.), ή του εσωτερικού, τόσο στο χώρο της σύνθεσης, όσο και της jazz.

Πιστεύει στην ενεργό συμμετοχή της μαθηματικής σκέψης στην οργάνωση του υλικού της μουσικής, τόσο σε θέματα ρυθμού, όσο και σε θέματα οργάνωσης του φθογγικού υλικού. Έχει εργαστεί κυρίως στον τομέα της οργάνωσης του φθογγικού υλικού εν γένει, της ατονικής μουσικής ειδικότερα, καθώς και στην οργάνωση του ρυθμού, και την εξερεύνηση των πολυρυθμών και ρυθμικών ομαδοποιήσεων.

Αυτόν τον καιρό ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Διδάσκει στο Ωδείο «Muse». Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, τύμπανα
1977: Εγγράφεται στο Ωδείο Αθηνών όπου σπουδάζει κρουστά,θεωρητικά και πιάνο.
1981: Συμμετέχει στην ορχήστρα νέων της ΕΟΚ υπό τη διεύθυνση του C.Abaddo. Εγγράφεται στο Berklee College of Music.
1982-85: Αποκτά πλήρη υποτροφία στο Berklee.
Συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τον σαξοφωνίστα J.Odgren, τους πιανίστες C.Jacob και A.Essen, τους μπασίστες K.Erchert και H.Olίveira, τους κιθαρίστες Y.Maresz και V.Zί1berstein και τον ενορχηστρωτή M.Helias. Το 1984 συμμετέχει στο F.Zappa Τribute ensemble. Τον ίδιο χρόνο αποφοιτά από το Berklee με δίπλωμα στην σύνθεση.
1985: Αμερικανική / Ευρωπαϊκή περιοδεία με το group Mίrror Images. ( J.Odgren, A.Essen, Υ.Maresz, J.Κulρ, G.Gee)
1988-90: Παίζει με τους Γ.Πουλόπουλο και Σ. Διονυσίου και αρχίζει να συνεργάζεται σαν ενορχηστρωτής με τους Γ.Ρωμανό, Γ.Μπονάτσο, Αρλέττα, Σ.Βώσσου, Λ.Βίσση, Σ.Γιαννάτου, Τ.Μπινιάρη κ.α.
1989-92: Παρουσιάζει δύο ντουέτα για drums και πιάνο με τους Β. Τσαμπρόπουλο και P.Fejko, ένα ντουέτο για drums και κιθάρα με τον Λ.Ζώη και δύο συνθετικές του δουλειές στα μουσικά εργαστήρια του Μ.Γρηγορίου στο Γ’ πρόγραμμα.
1989-95: Συμμετέχει ενεργά στην Ελληνική jazz σκηνή συνεργαζόμενος μεταξύ άλλων με τους: Γ. Κοντραφούρη, Γ.Κιουρκτσόγλου, Δ.Βασιλάκη, Κ.Μπαλταζάνη, Α.Λαδόπουλο, Κ.Κωνσταντίνου, Τ.Πατερέλη, D.Lynch, A.Shepard, X.Paddilla και πολλούς άλλους.
1991-92: Παρουσιάζει δύο δουλειές του στο Μέγαρο μουσικής στον κύκλο «Βωβός κινηματογράφος και μουσική». Είναι τα έργα City Lights και The General των Charlίe Chaplίn και Buster Keaton αντιστοίχως. Σε αυτά έκανε την μεταγραφή και ενορχήστρωση της μουσικής και τη διεύθυνση του μουσικού συνόλου παράλληλα με την προβολή των έργων.
1991-94: Συνεργάζεται σαν drummer και εκτελεστής κρουστών με τους συνθέτες: Κ.Σφέτσα, Θ.Αντωνίου, Μ.Γρηγορίου και Δ.Μαραγκόπουλο.
1994-98: Έχει τη διεύθυνση του τμήματος jazz του Πρότυπου Μουσικού Κέντρου Πειραιά.
1995: Ηχογραφεί το Stand-Art με τους Π.Mπεvετάτo πιάνο και Γ.Φακανά μπάσο.
1996: Ηχογραφεί το Ενθύμιο με τους Γ.Τρανταλίδη και Σ.Παναγιωτόπουλο σε παραγωγή Gabriel drums.
1996-97: Κάνει σεμινάρια στην Frankfurt music messe εκπροσωπώντας τα Gabriel drums.
2000: Εκτέλεση της σουίτας Hybrids’ για δύο πιάνα στο ωδείο Tchaίkofski από τους Ν.Γρόζα και Π.Γιαννακάκη.
2004: Συμμετέχει με τρεις συνθέσεις του στο δίσκο Winning the game του συνθετικού group NYN.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΤΡΙΒΟΛΗΣ, κοντραμπάσο
Ο Περικλής Τριβόλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1975. Το 1992 αρχίζει τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας όπου παρακολουθεί μαθήματα μουσικής θεωρίας, αρμονίας και ηλεκτρικού μπάσου. Το διάστημα 1992-2001 σπουδάζει σύνθεση τζαζ στο Berklee College of Music της Βοστώνης όπου παρακολουθεί και μαθήματα κοντραμπάσου.

Από το 2003 εργάζεται στην Αθήνα ως επαγγελματίας μουσικός και συνεργάζεται με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένους, από τον χώρο της τζαζ.

JAZZ TRIO «NUKLEUS»

Σάμι Αμίρης, πιάνο
Περικλής Τριβόλης, κοντραμπάσο
Γιάννης Σταυρόπουλος, τύμπανα

Το τρίο NUKLEUS δημιουργήθηκε τον Μάϊο του 2006 με σκοπό την πραγματοποίηση ορισμένων συγκεκριμένων μουσικών projects. Στο πρώτο από αυτά δόθηκε το όνομα «Masterpieces revisited». Και να γιατί. Μία από τις αρκετές διαφορές μεταξύ της αφροαμερικάνικης και της ευρωπαϊκής έντεχνης μουσικής είναι η, από τη μεριά των jazzers, παντελής έλλειψη επανεκτελέσεων των συνθετικών αριστουργημάτων της modern jazz. Το «Masterpieces revisited» είναι μιά επιλογή από συνθέσεις των Corea, Marsalis, Beirach, Camillo, Evans, Hancock, Williams, αλλά και από κάποια standards, διασκευασμένα κατά την πολυρυθμική/πολυμορφική μουσική άποψη τών Nukleus. Σχετικά τολμηρό εγχείρημα λόγω του ψηλού βαθμού δυσκολίας αυτών των συνθέσεων, αλλά είναι σίγουρο ότι το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους και όχι μόνον.

Συνέντευξη: Νάντια Μελένιου, Ελένη Παγκαλιά
Περιοδικό «Δίφωνο», τεύχος 136, Σελ. 134/136, Ιανουάριος 2007

Nukleus
Σάμι Αμίρης – Περικλής Τριβόλης – Γιάννης Σταυρόπουλος

Πώς βρεθήκατε στο χώρο της τζαζ; Ποια ήταν τα πρώτα μουσικά σας ερεθίσματα;
Περικλής: Εγώ ξεκίνησα με ροκ. Τη τζαζ μού την πρωτόμαθε ένας φίλος μουσικός, ηλεκτρικός μπασίστας και από τότε… μόνο τζαζ!

Γιάννης: Εγώ όταν ήμουν μικρός άκουγα πολύ κλασική μουσική. Ο μεγάλος μου αδερφός άκουγε συνέχεια Μπετόβεν, πήγαινα κι εγώ στο δωμάτιό του και άκουγα και φανταζόμουν διάφορα πράγματα… Πιθανόν πήρε στροφές το κεφάλι μου από τότε. Μετά, φυσικά, οι άνθρωποι που μπορούν να εκτιμήσουν τη μουσική δεν υπάρχει περίπτωση να μην εκτιμούν τη μεγάλη δεκαετία του ροκ, δηλαδή το 1967-77. Παίχτηκε φοβερή μπάλα τότε που θα μείνει για άλλα 200 χρόνια. Εμένα αυτό βασικά με ξύπνησε πάρα πολύ. Π.χ. ορισμένα κομμάτια των Deep Purple, τα οποία μόνο εμπορικά δε μπορείς να τα πεις, μπορεί να πουλήσανε εκατομμύρια αλλά το μουσικό τους βάθος και η ενέργειά τους είναι απαράμιλλη! Κινήθηκα στην κλασσική και στο ροκ μέχρι που πήγα στη Βοστόνη και εκεί άρχισα να ακούω τζαζ. Τελείως τυχαία κατέληξα τζαζ ντράμερ, το οποίο πιθανόν το καταφέρνω καλά, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν οι μουσικές μου ρίζες τέτοιες.

Σάμι: Εγώ ξεκίνησα μικρός να παίζω πιάνο οπότε τότε άκουγα πολύ κλασική μουσική. Στη συνέχεια ασχολήθηκα και με την κιθάρα, μάλιστα ήμουν και πολύ καλός, ώσπου με κέρδισε η metal! Στην αναζήτηση μίας τεχνικής για την κιθάρα ανακάλυψα ότι ο καλύτερος εκτελεστής της ήταν jazzer. Ο Frank Gambale, κιθαρίστας που έπαιζε με τον Chick Corea – τον οποίον άκουσα και από τότε κόλλησα… Με σημάδεψε αυτή η μουσική.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Ηλία Μαγκλίνη
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 27 Φεβρουαρίου 2007
Μιλώντας με τον πιανίστα και οργανίστα Γιώργο Κοντραφούρη, η κουβέντα ήρθε σε ένα νέο τζαζ τρίο που ξεχωρίζει τις Τρίτες στο «Παράφωνο», τους Nukleus. «Είναι καταπληκτικοί, μαθαίνω ακούγοντάς τους κι όποτε βρίσκομαι στην Ελλάδα δεν τους χάνω». Οι Nukleus αποτελούνται από τους Σάμι Αμίρη (πιάνο), Περικλή Τριβόλη (κοντραμπάσο) και Γιάννη Σταυρόπουλο (τύμπανα). Αν και ο καθένας τους έχει αρκετά χρόνια στην τζαζ σκηνή (ο πιο «φρέσκος» είναι ο Π. Τριβόλης με 4 χρόνια παρουσίας, ακολουθεί ο Σ. Αμίρις με 9, ενώ ο παλαιότερος όλων είναι ο Γ. Σταυρόπουλος), οι Nukleus σχηματίστηκαν τον Μάιο του 2006 θέτοντας στόχο το πρότζεκτ «Μasterpieces revisited»: τη νέα προσέγγιση νεότερων εμβληματικών κομματιών τζαζ (Τσικ Κορία, Μαρσάλις, Μπιλ Εβανς, Χέρμπι Χάνκοκ κ.ά.). Και οι τρεις με το ροκ είχαν επαφή στα νιάτα τους, π.χ., ο Περικλης Τριβόλης έπαιζε ροκ μέχρι που ένας φίλος του μπασίστας τον έπεισε ν’ ακούσει τζαζ. Αυτό ήταν.

Οσο για τον Σάμι Αμίρη, σήμερα είναι και μέλος της Big Band του Δήμου Αθηναίων ενώ πέρσι το Δεκέμβριο συμμετείχε και στο Muse Festival. «Πιάνο ξεκίνησα μικρός», λέει στην «Κ». «Με την τζαζ άρχισα 14-15 χρονών παίζοντας κιθάρα, την εγκατέλειψα όμως διότι ναι μεν έπαιζα ό,τι ήθελα, αλλά στο πιάνο μόνο μπορούσα να αυτοσχεδιάσω. Το 1994 γνώρισα έναν κορυφαίο ντράμερ, τον Ζαχαρία Πινακουλάκη. Παίζοντας μαζί του έπαθα σοκ. Τότε κατάλαβα ότι παρά την κλασική μουσική μου παιδεία, έπρεπε να μελετήσω σοβαρά τζαζ – σε αυτό η συμβολή του Ζαχαρία ήταν καθοριστική. Πολλά χρωστάω επίσης στον πρώτο μου δάσκαλο, τον Παναγιώτη Μόραλη, ο οποίος μ’ έμαθε να παίζω με το αυτί από μικρός, και φυσικά στον δάσκαλό μου Δημήτρη Τουφεξή, που κυριολεκτικά με έμαθε πιάνο!». Οπως επισημαίνει και ο Γιάννης Σταυρόπουλος, «Οταν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία δεν γίνεται να μην μελετάς. Διεργασία πολύ προσωπική, αλλά που στην πορεία γίνεται συλλογική. Κι όταν αυτή σου η μελέτη περνά στον κόσμο, τότε είναι πραγματικά μαγικό».

Ο Γιάννης Σταυρόπουλος πέρασε από τη μεγάλη μουσική σχολή Berklee της Βοστόνης και μιλά με πάθος για την τζαζ: «Εχει όλα τα στοιχεία της υψηλής τέχνης, εξελίσσει τον ανθρώπινο νου σε όλα τα επίπεδα, απαιτεί πειθαρχία. Είχε χαρακτήρα απελευθερωτικό σε νεολαίες καθεστώτων όπως το χιτλερικό και το σταλινικό. Και βέβαια, μέσω της τζαζ αυτή η καταπληκτική ράτσα των νέγρων άρχισε να λάμπει. Είναι η μεγάλη συνεισφορά του Νέου Κόσμου». Και η μουσική κατάσταση στην Ελλάδα; Στο σημείο αυτό ο Γ. Σταυρόπουλος παίρνει φωτιά, μιλά για «εγχώρια πολιτιστική τρομοκρατία», ενώ διαχωρίζει την Ελλάδα από τον «ελεύθερο μουσικά κόσμο». «Μετά τη Μεταπολίτευση άρχισε η πραγματική κατρακύλα, όταν επικράτησε το “δόγμα του Σκυλάδικου”: βάλτε έναν λαό να κλαίει, να είναι σκυμμένος και να μη σηκώνει κεφάλι». Ο Γ. Σταυρόπουλος επισημαίνει επίσης ότι «κατά τους Κινέζους “το πρώτο που επηρεάζει το κοινωνικό γίγνεσθαι είναι η μουσική”, που στη σημερινή Ελλάδα κατέληξε να είναι μια συνεχής πλύση εγκεφάλου, από το ραδιόφωνο έως την τηλεόραση. Σε μια φάση που ο λαός δεν χρειαζόταν να κλαίει, σχεδόν του επιβλήθηκε η κλάψα. Η χούντα ενδυνάμωσε μια τάξη δίχως κουλτούρα, τους μεγαλοπελάτες των πρώτων σκυλάδικων. Αντί να βασιστούμε στη μουσική της Ηπείρου, της Κρήτης κτλ., βασιστήκαμε στον φερετζέ».