ΣΑΣΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
«Αλήθεια είναι ή ονειρεύτηκα;»
Στις 10/8 ξετυλίγεται η παιδική αφηγηματική παράσταση «Αλήθεια είναι ή ονειρεύτηκα;» με την παραμυθού Σάσα Βούλγαρη, η οποία έχει επηρεάσει με το στυλ της τις νεότερες γενιές αφηγητών. Η ψυχοπαιδαγωγός Σάσα Βούλγαρη είναι πολύ γνωστή για την ενασχόλησή της εδώ και 20 χρόνια με την παραδοσιακή τέχνη της αφήγησης, ιδιαίτερα σε μουσειακούς χώρους όπως τα Μουσεία Μπενάκη, Κυκλαδικής Τέχνης, Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, Λαϊκής Τέχνης, τα Ιδρύματα Μιχάλη Κακογιάννη, Μείζονος Ελληνισμού κ.α. Η πολύχρονη εμπειρία της την οδηγεί και της επιτρέπει μια διαφορετική προσέγγιση του υλικού της, ακόμα πιο αυτοσχεδιαστική, με πειραματισμούς που παραπέμπουν σε μια πιο σύγχρονη μορφή performance.
«ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ή ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΑ;»
Ιστορήματα και παραδοσιακά παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους
Με την παραμυθού Σάσα Βούλγαρη
υπάρχουν μυθικά παλάτια και πως κάποια περιβόλια κρύβουν μεγάλο κίνδυνο:
καρπούς φαρμακερούς και δέντρα μαγεμένα κι αγριεμένα τέρατα.
πως τα πουλάκια που μιλούν
αποκαλύπτουν πάντα την αλήθεια
κι οδηγούν κοπέλες όμορφες και παλικάρια δυνατά
τον κόσμο να γυρίσουνε και δυο και τρεις φορές.
σαν όνειρο και σαν αλήθεια.
τα λόγια της, τα τραγούδια της και τα παράξενα μουσικά της όργανα,
μα πιο πολύ… με τα παλιά τα παραμύθια!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Τα παιδάκια πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 ετών και να συνοδεύονται οπωσδήποτε από κάποιον ενήλικο! Τα παραμύθια είναι απολαυστικά για όλες τις ηλικίες, γι’ αυτό όποιος θέλει μπορεί να τα ακούσει χωρίς να συνοδεύεται απαραίτητα από παιδάκι!!!
Σάσα Βούλγαρη, ψυχοπαιδαγωγός – παραμυθού
Στις εκάστοτε συνεργασίες της με μουσικούς «ενορχηστρώνει» κυριολεκτικά το υλικό -αφηγηματικό και μουσικό- με στόχο πάντα την ανάδειξη του λόγου και της ιστορίας, χρησιμοποιώντας το τραγούδι ως δομικό στοιχείο.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ: Τον Μάρτιο του 2006, στα πλαίσια του εορτασμού των είκοσι χρόνων του Μουσείου, η Σάσα Βούλγαρη δημιούργησε ειδικά για την περίπτωση και αφηγήθηκε στο χώρο του Μουσείου ένα παραμύθι, με θέμα τα κυκλαδικά ειδώλια. Έκτοτε, ξεκίνησε μία σταθερή συνεργασία με το Μουσείο, που συνεχίζει, με το σχεδιασμό και την πραγματοποίηση ποικίλων προγραμμάτων, μέχρι σήμερα.
ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ: Το Μάρτιο του 2007 βιντεοσκοπήθηκε σε αφήγηση αρχαιοελληνικών μύθων, σε σχέση με τους γεννήτορες της πόλης της Αθήνας – Θησέα, Κέκροπα, Αθηνά και Ποσειδώνα, για την έκθεση: «Συνάντηση στην Αρχαία Αγορά».
ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΛΑΜΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ: Το Μάιο του 2007 παρουσίασε στο χώρο του Μουσείου ιστορίες από τις Χίλιες και Μία Νύχτες. Το πρόγραμμα επαναλήφθηκε με νέες ιστορίες το 2008.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΚΕΝΤΡΟ ΓΑΙΑ: Δημιούργησε κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2009 – 2010 και κατά παραγγελία 7 προγράμματα αφηγήσεων με θεματικές ενότητες που σχετίζονταν με τα ενδιαφέροντα του Μουσείου.
Το Βήμα, 24 Δεκεμβρίου 2008
Έθνος, 13 Δεκεμβρίου 2008
Απόσπασμα συνέντευξης στη Σάντρα Βούλγαρη, Καθημερινή, 12 Αυγούστου 2008
Κριτική του Θανάση Καραγιάννη, Ριζοσπάστης, Μάρτιος 2009
Γιατί μια παραμυθού να ξετυλίγει σταθερά τις ιστορίες της σε ένα μουσείο; Οι χώροι τους μου αρέσουν γιατί φέρουν βιώματα. Ό,τι εκτίθεται έχει βιωθεί από κάποιον, όπως το παραμύθι το οποίο επιβίωσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: τη χρήση. Πώς να στο πω πιο παραμυθένια; Βλέπεις ένα κόσμημα σε μια προθήκη και λες «Αχ, ποια να το φορούσε αυτό;» και μετά από την ερώτηση έχεις μια ιστορία.
Ένας στίχος του Παύλου Παυλίδη λέει «Τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα»… Μα είναι όλη μας η ζωή συμπυκνωμένη. Εμείς τα έχουμε εξοστρακίσει στη σφαίρα της αφέλειας, γιατί δεν γνωρίζουμε το υλικό τους.
Στους μεγάλους τι επίδραση έχουν τα παραμύθια; Λειτουργούν προστατευτικά και παρηγορητικά. Ακόμα και στις άγριες ιστορίες βλέπω τους θεατές να φεύγουν στο τέλος πιο ανάλαφροι. Αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα μάτια τους ταξιδεύουν. Η αφήγηση είναι κάτι πολύ δυνατό. Ό,τι έχει να πει η ιστορία σου ο άλλος δεν το ξεχνάει.
Απόσπασμα συνέντευξης στη Δήμητρα Τριανταφύλλου, Athens Voice, 25 Φεβρουαρίου 2010
Γιατί αυτή είναι η δουλειά της Σάσας Βούλγαρη που εδώ και 20 χρόνια ξεκίνησε να λέει παραμύθια, στην αρχή ερασιτεχνικά και, λίγο μετά, επαγγελματικά. Δουλεύοντας την τεχνική της, αλλάζει και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα: Άλλος είναι ο τρόπος όταν απευθύνεται σε παιδιά και άλλος στους ενηλίκους- με τα παραμύθια της, πραγματικά, παρασύρεσαι, καθώς ζωντανεύουν μπροστά σου κόσμοι ολόκληροι, με τους ήχους, τις μυρωδιές, τα χρώματα και τις ανάσες τους.
Τι είναι τελικά ο παραμυθάς; «Ένα παράξενο ον» είναι η πρώτη, αυθόρμητη απάντησή της… «Όχι, όχι. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος που έχει μεγάλη αγάπη να μοιραστεί τις ιστορίες του. Στην Ελλάδα είμαστε όλοι εν δυνάμει παραμυθάδες, γι’ αυτό και δεν είχαμε ποτέ επαγγελματίες του είδους…
Την ίδια πάντως τη συναντάμε σε μουσεία και συγκεκριμένους χώρους με τους οποίος συνεργάζεται τώρα το Ισλαμικής Τέχνης, συστηματικά το Κυκλαδικής, περιοδικά το Φυσικής Ιστορίας και το Γαία, ενώ διδάσκει σε δικό της χώρο: «Είμαι μόνιμα κάπου, γιατί πιστεύω πολύ στα στέκια» καταλήγει, καθώς παραδέχεται ότι με τον καιρό, καθώς έχει μάθει να χειρίζεται τα μέσα έκφρασής της, αλλά και τον τρόπο χειρισμού του κοινού της, «μπορώ να λέω ασταμάτητα ιστορίες…».
Απόσπασμα συνέντευξης στη Μυρτώ Λοβέρδου, Το Βήμα, 24 Φεβρουαρίου 2010