ΛΟΥΙΖΑ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
Λουίζα Σοφιανοπούλου, φωνή
Ισαάκ Τεπελένης, πιάνο
Irwan Easty, κιθάρα
Δημήτρης Παπαδόπουλος, φλάουτο
Η Λουίζα Σοφιανοπούλου επιλέγει αγαπημένα τραγούδια που εκφράζουν τον έρωτα στις πιο δημοφιλείς και τραγουδισμένες γλώσσες του κόσμου. Θα τραγουδήσει στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και πορτογαλικά, τραγούδια για τον έρωτα σύγχρονα και παλαιότερα, από διάφορα μουσικά στυλ, που κοινό σημείο έχουν όσα φέρνει μαζί του ο έρωτας – χαρά, ενθουσιασμό, θαυμασμό, ελπίδα, ευγνωμοσύνη, αλλά και πόνο, θλίψη, απογοήτευση, τρέλα …
Ανάμεσα σ’ εκείνα που θα ακουστούν είναι: “πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι” του Μάνου Χατζιδάκι, “ερωτικό” του Νίκου Ξυδάκη, “όλα μπερδεύονται γλυκά” της Μελίνας Τανάγρη, “χίλιες σιωπές” του Νίκου Ζούδιαρη, “natural woman” της Carole King, “nothing compares to you” του Prince, “je suis malade” του Serge Lama, “ne me quittes pas” του Jacques Brel, “canzone del mal di luna” του Nicola Piovani, “amara me” του Nino Rota, “pajaros perdidos” του Astor Piazzolla, “un ano de amor” και “piensa en mi” της Luz Casal.
Μαζί της στο πιάνο ο Ισαάκ Τεπελένης, στην κιθάρα ο Irwan Easty (Ίργουαν Ήστυ) και στο φλάουτο ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.
ΛΟΥΙΖΑ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, τραγούδι
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή στο Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, αλλά σύντομα την κέρδισε η μουσική. Έχει πτυχίο αρμονίας και συνεχίζει τις σπουδές της στο πιάνο. Επίσης έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής στο θεατρικό εργαστήρι Θέατρο των Αλλαγών.
Από μικρή ηλικία ασχολείται με το τραγούδι μελετώντας διάφορα είδη όπως έντεχνο ελληνικό, ροκ, τζαζ, σόουλ, μπλουζ και από τα δεκαεπτά της τραγουδάει επαγγελματικά. Έχει συνεργαστεί με την Μελίνα Τανάγρη, τον Διονύση Τσακνή, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, την Ελένη Βιτάλη, τον Νίκο Ζιώγαλα, τον Μανώλη Φάμελλο, την Δήμητρα Γαλάνη, τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Ζακ Στεφάνου, τον Βασίλη Καζούλη, τον Στάθη Δρογώση, τα Κίτρινα Ποδήλατα, τον Γιάννη Κότσιρα και τον Φίλιππο Πλιάτσικα. Τα τελευταία δύο χρόνια τραγουδάει και αργεντίνικο tango με το κουιντέτο TANGartO.
Δισκογραφικά έχει συμμετάσχει στους δίσκους των:
Μανώλη Φάμελλου: “Ποτέ όπως πριν” – “η ζωή που τρέχει”
Κώστα Τηλαβερίδη: “Νέος κόσμος” – “Η αγάπη”
Γιώργου Μυλωνά: “Καλοκαίρια που γελούν” – “Το ξέρω μ’ αγαπάς”
Τάσου Ρωσσόπουλου: “Να υποθέσω τη ματιά” – “Μικρός ουρανός” – “Απέναντι”.
Συνέντευξη: ΛΟΥΙΖΑ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
«Δεν μπορώ να αναπνεύσω χωρίς μουσική…»
Είμαι σίγουρη ότι το μέλλον της ανήκει γιατί έχει τις ικανότητες να διεκδικήσει μια ξεχωριστή θέση στο τοπίο του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι κάτι το ιδιαίτερο θα διέκριναν στη μουσική της φυσιογνωμία κάποιοι σπουδαίοι τραγουδοποιοί και ερμηνευτές της μουσικής σκηνής, όταν δέχτηκαν να συμμετέχει στους δίσκους τους (Στάθης Δρογώσης, Γιάννης Κότσιρας, Ζακ Στεφάνου κ.α.) και να τους συντροφεύει στις ζωντανές εμφανίσεις τους (Μανώλης Φάμελλος, Δήμητρα Γαλάνη, Ελένη Βιτάλη, Νίκος Ζιώγαλας, Σταύρος Λογαρίδης, Φοίβος Δεληβοριάς κ.α.). Προσωπικά θυμόμουν το όνομά της από τις δισκογραφικές δουλειές του Μανώλη Φάμελλου και η αλήθεια είναι ότι αυτό το γεγονός δεν μου άφηνε περιθώριο να αμφισβητήσω την όποια αξία της. Αντίθετα περίμενα την ευκαιρία που θα μπορούσα να της δώσω τη μέγιστη προσοχή μου, αφού έχω καταλάβει ότι ο συγκεκριμένος τραγουδοποιός είναι πολύ αυστηρός στις επιλογές του και δεν θα ανεχόταν κάποια μέτρια παρουσία στο πλάι του. Όταν το περασμένο καλοκαίρι αγόρασα το CD του τελευταίου «Ποτέ όπως πριν» και την άκουσα να τον συνοδεύει στη «Ζωή που τρέχει», όταν μετά από μερικούς μήνες βρέθηκε στα χέρια μου η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Γιώργου Μυλωνά «Τα καλοκαίρια που γελούν» και την άκουσα να τραγουδά μαζί του στο ντουέτο «Το ξέρω πως μ’ αγαπάς», σκέφτηκα πως γι’ άλλη μια φορά δεν είναι ουτοπία να πιστεύουμε σ’ ένα ευοίωνο μέλλον στη σύγχρονη ελληνική μουσική σκηνή, αρκεί να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά για να ανακαλύπτουμε τις αληθινά αξιόλογες φωνές και τα όνειρα που αξίζει να βρουν το στόχο τους.
Η Λουίζα Σοφιανοπούλου προέρχεται από καλλιτεχνική οικογένεια και είχε τη χαρά να βρίσκεται σε άμεση επαφή με τη μουσική και το τραγούδι απ’ τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Με πατέρα να κινείται στο χώρο της σκηνοθεσίας, με μητέρα να ασχολείται με το χορό και με θεία της τη γνωστή τραγουδίστρια Μελίνα Τανάγρη, μάλλον δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει μια διαφορετική πορεία. Μου εξομολογείται ότι έχει κρατήσει μια κασσέτα όπου βρίσκεται στη τρυφερή ηλικία των δύο χρόνων και τραγουδάει κάθε λογής παιδικό τραγούδι ενώ, πέντε χρόνια μετά, θυμάται να ρωτά την αδερφή της αν τελικά μπορεί να γίνει τραγουδίστρια! Παρόλα αυτά, αρκετά χρόνια αργότερα, μου εξηγεί ότι οδηγήθηκε στο δρόμο της υποκριτικής και θέλησε να παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια στο θεατρικό εργαστήρι «Θέατρο των Αλλαγών». Τη ρωτώ αν θεωρεί ότι την βοήθησαν στο τρόπο που εκφράζεται πάνω στη σκηνή και μου απαντά: «Σίγουρα, γιατί χρησιμοποιείς όλο σου το σώμα πια σαν εικόνα. Στο θέατρο πρέπει όλο σου το σώμα να παίζει, να έχει ενέργεια, να εκφράζει συναισθήματα. Δεν είναι μόνο η φωνή σου ή το πρόσωπό σου όπως είναι στο κινηματογράφο. Ναι, βοηθάει πολύ στο να στηθείς μπροστά στο κόσμο και να έχεις μια ενδιαφέρουσα παρουσία»…
Η πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή ήταν στο θέατρο, σε ηλικία μόλις 14 χρονών! Ο Κώστας Αρζόγλου έψαχνε ένα παιδί για το ρόλο του Πουκ στο «Όνειρο θερινής νυκτός» για τις παραστάσεις του Κολλεγίου Αθηνών. Αυτή ήταν «η πρώτη της ψυχρολουσία», όπως μου λέει χαρακτηριστικά, ενώ έπειτα από τρία χρόνια ακολούθησε η συμμετοχή της στο musical «Showtime» στο Deree και μετά το σχολείο, οι πρώτες της εμφανίσεις στο πλευρό της Μελίνας Τανάγρη στο «House of Art» και στο «Αερικό». Πιστεύει ότι θα ήταν μεγάλη πρόκληση να συνδυάσει στο μέλλον τη μουσική με το θέατρο και σκέφτομαι πώς θα ήταν επίσης τρομερά ενδιαφέρον από τη πλευρά του κοινού να βλέπει νέους ανθρώποιυς να τολμούν και να δοκιμάζονται σε ανάλογες προσπάθειες. Ξετυλίγοντας σιγά – σιγά τη μουσική της διαδρομή, σπεύδω να τη ρωτήσω ποια είναι η πιο αγαπημένη της συνεργασία και η Λουίζα μου τονίζει: «Αυτή που έχω μέσα στη καρδιά μου και δεν φεύγει ποτέ είναι η συνεργασία μου με το Διονύση Τσακνή, το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και τα «Κίτρινα Ποδήλατα». Περάσαμε καταπληκτικά, αγαπηθήκαμε πολύ και γελάσαμε πάρα πολύ! Εγώ ήμουνα και πολύ μικρή, 19-20 χρονών τότε και ήταν η πρώτη μου εμπειρία, την οποία θυμάμαι πάντα με απίστευτη αγάπη και νοσταλγία. Αν υπάρχει κάτι που θυμάμαι τόσο έντονα, είναι αυτή η συνεργασία»…
Συνέντευξη: Κατερίνα Μαθιουδάκη, Music Corner (21/11/2007)
