Canzonettes
Μία παράσταση γεμάτη απ’ τα τραγούδια και την ξεχασμένη ατμόσφαιρα των πρώτων ραδιοφωνικών χρόνων, όπως το γνώρισαν οι Αθηναίοι απ’ το 1938 μέχρι το 1960. Ένα ραδιόφωνο που στόχευε στην καρδιά του ακροατή μ’ έναν διαφορετικό, πιο ανθρώπινο τρόπο προσέγγισης της καθημερινότητας, των ανθρώπινων σχέσεων. Το ραδιόφωνο, η παρηγοριά και η ψυχαγωγία της αγνής προπολεμικής, της πολεμικής και της μεταπολεμικής Ελλάδας, μετέδιδε τα ωραιότερα τραγούδια.
Τραγούδια φορτισμένα απ’ τα γεγονότα και τις ημέρες που τα γέννησαν. Η καθημερινή ψυχαγωγία μιας άλλης νεολαίας που βίωνε την βαθύτητα του έρωτα αφήνοντας το ανεξίτηλο στίγμα της μέσα απ’ την τέχνη. Στην παράσταση ακούγονται τα ωραιότερα τραγούδια του Γούναρη, του Σουγιούλ, του Γιαννίδη, του Αττίκ, του Χαιρόπουλου, αλλά ακόμα και Ιταλικές καντσονέτες που εκείνον τον καιρό όλος ο κόσμος αγάπησε.
Μία παράσταση που ελευθερώνει και βάζει φωτιά σε συναισθήματα «χλιαρά» ή ακόμα και παραγνωρισμένα στην εποχή μας, θυσιαζόμενα στο μόνιμο κυνήγι της οικονομικής ανεξαρτησίας και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει κάτι φθηνό. Ο έρωτας, ο ζωντανός χωρισμός, ο πόνος, η χαρά, στο πιο υψηλό βάθρο που μπορεί να τα τοποθετήσει ο νους.
Ο Δαυίδ Ναχμίας στο πιάνο, καλλιτεχνικά προσηλωμένος στο βιωματικό ρεπερτόριο του «ελαφρού» τραγουδιού του μεσοπολέμου, αλλά και της ευρύτερης κουλτούρας μιας μυθοποιημένης εποχής, επεξεργάστηκε και παρουσιάζει τα πιο όμορφα τραγούδια του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. O Μπάμπης Βελισσάριος με την εκρηκτική φωνή και την υποβλητική παρουσία του ξεκλειδώνει συναισθήματα, από καιρό θυσιασμένα στο βωμό της σύγχρονης καθημερινότητας.
Δικαίως θεωρούνται από πολλούς οι ερμηνείες του ως η δικαίωση που γύρευαν οι δημιουργοί μέσα απ’ τη μακάρια σιωπή τους για το ευρύτερο έργο τους.
Η παράσταση έχει φιλοξενηθεί σε θέατρα και μουσικές σκηνές ανά την Ελλάδα, την Εθνική Λυρική Σκηνή στο φουαγιέ του θεάτρου «Ολύμπια» και το ίδρυμα «Βεργωτής» στην Κεφαλλονιά.
Συνδιοργάνωση: Δήμος Θήρας – Πνευματικό Κέντρο Μέγαρο Γκύζη – Δ.Α.Π.Π.Ο.Σ.
Χορηγός: Restaurant TABASCO
